روش انتخاب روانشناس خوب

روانشناسانی که در روان درمانی و سایر اشکال درمان روانشناختی تخصص دارند، افراد حرفه ای هستند که بسیار آموزش دیده هستند و در حوزه های رفتار انسان، ارزیابی سلامت روان، تشخیص و درمان و تغییر رفتار مهارت دارند. روانشناسان با بیماران کار میکنند تا احساسات و نگرشهایشان را تغییر دهند و به آنها کمک کنند تا سالمتر شوند و الگوهای رفتاری موثرتری داشته باشند.

روانشناسان از شیوه هایی استفاده میکنند که از لحاظ علمی معتبر هستند تا به افراد کمک کنند تا افکار، احساسات و رفتارهایشان را تغییر دهند. رفتاردرمانی، یک تلاش مشارکتی بین فرد و روانشناس است. رفتاردرمانی محیط پشتیبانی را فراهم میکند تا در مورد نگرانیها و احساسات به طور آشکار و محرمانه صحبت شود. روانشناسان حفظ کردن رازداری شما را بسیار مهم می پندارند و به پرسشهای شما در خصوص آن شرایط نادر پاسخ می دهند، زمانی که اطلاعات محرمانه باید به اشتراک گذاشته شوند.

هنگام انتخاب کردن، چه چیزی در نظر گرفته می شود

روانشناسان و مراجعه کنندگان با یکدیگر کار می کنند. تناسب درست بین آنها اهمیت دارد. اکثر روانشناسان توافق دارند زمانی که صلاحیت روانشناس مشخص می شود، عامل مهم در تعیین کار کردن یا نکردن با یک روانشناس مخصوص، سطح راحت بودن شما با آن روانشناس است. اینکه شما با روانشناس خود تناسب خوب داشته باشید، اهمیت زیادی دارد. روانشناسی را انتخاب کنید که با او احساس راحتی می کنید.

-آیا شما به عنوان یک روانشناس مجوز دارید؟ چند سال است کار روانشناسی را انجام می دهید؟

-من احساس (اضطراب، ناراحتی، افسردگی و غیره) داشته ام و مشکلاتی (با شغلم، ازدواجم، غذا خوردنم، خوابیدنم و غیره) دارم. در کمک کردن به افراد در مورد این نوع مشکلات، چه تجربه ای دارید؟

-حوزه های مهارت شما چه مواردی است_مثلاً کار کردن با کودکان و خانواده ها؟

-از چه نوع درمانهایی استفاده می کنید و آیا این درمانها برای روبرو شدن با این نوع مشکل یا مسئله من، موثر بوده اند؟

-دستمزد شما چقدر است؟ (دستمزدها معمولاً براساس جلسه 45 تا 50 دقیقه هستند). آیا سیاست دستمزد شما دارای جدول تطبیق با درآمد افراد است؟

-چه بیمه هایی می پذیرید؟ آیا شما پرداخت مستقیم یا پرداخت از سوی شرکت بیمه من را می پذیرید؟ آیا شما با سازمانهای مراقبتی مدیریت شده ارتباط دارید؟ آیا شما بیمه Medicare یا Medicaid را می پذیرید؟

پس از فارغ التحصیلی از کالج، روانشناسان به طور متوسط 7 سال را در پژوهش و آموزش دکترا سپری می کنند، قبل از اینکه مدرک دکتری را دریافت کنند. به عنوان بخشی از آموزش حرفه ای، قبل از اینکه آنها بتوانند به طور مستقل در عرصه مراقبت از سلامت فعالیت کنند، باید دوره انترنی بالینی تحت نظارت را در یک بیمارستان یا محیط سلامت سازمان یافته سپری کنند و حداقل یک سال تجربه فوق دکترا تحت نظارت داشته باشند. این ترکیب آموزش سطح دکتری و دوره انترنی بالینی است که روانشناسها را از سایر افراد مراقبت کننده از سلامت روان متمایز می کند.

روانشناسان از سوی دولت یا حوزه قضایی که در آن فعالیت می کنند، باید مجوز یا پروانه داشته باشند. هدف قوانین پروانه حمایت از مردم از طریق محدود کردن پروانه به افرادی است که در انجام کار روانشناسی تعریف شده توسط قانون دولتی، صلاحیت دارند. در بسیاری از کشورها، تمدید پروانه بستگی به نشان دادن صلاحیت پیوسته دارد و مستلزم ادامه دادن تحصیلات است. علاوه براین، اعضای APA در مورد قانون سختگیرانه اخلاق حرفه ای توافق دارند.

باتوجه به خلاصه پژوهش از سوی دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد، برخی از اشکال روان درمانی میتواند به طور موثر افسردگی و اضطراب بیماران و نشانه های مرتبط مانند درد، خستگی و دلشورگی را کاهش دهند. پژوهش به طور فزاینده از این عقیده پشتیبانی می کند که سلامت فیزیکی و احساسی با یکدیگر رابطه نزدیکی دارند و اینکه مراجعه کردن به یک روانشناس خوب میتواند سلامت کلی فرد را بهبود بخشد.

شواهد متقاعدکننده ای وجود دارد که اکثر افرادی که حداقل چندین جلسه به روانشناس مراجعه می کنند، در مقایسه با افرادی که مشکلات احساسی دارند و درمان نمی شوند، احساس بسیار بهتری دارند. یک مطالعه عمده نشان داد که 50 درصد بیماران پس از هشت جلسه به طور قابل توجهی بهتر شدند، درحالی که 75 درصد افراد تحت درمان تا قبل از شش ماه بهبود پیدا کردند.

زمانی که درمان را آغاز می کنید، باید اهداف روشنی را با روانشناس خود مشخص کنید. شما باید تلاش کنید بر احساسات ناامیدی مرتبط با افسردگی غلبه کنید یا ترسی را کنترل کنید زندگی روزمره شما را مختل می کند. به یاد داشته باشید برخی از اهداف نسبت به بقیه، نیاز به زمان بیشتری برای رسیدن دارند. شما و یک روانشناس خوب باید مشخص کنید که در چه زمانی انتظار دارید شاهد پیشرفت باشید.

اگر شما احساس راحتی و امید پیدا کردید، نشانه خوبی است. طی درمان، مردم اغلب احساسات بسیار مختلفی پیدا می کنند. برخی در مورد درمان تردید دارند که مردم ممکن است از داشتن مشکل در بحث پیرامون تجربیات ناراحت کننده و رنج آور اثر بپذیرند. زمانی که شما احساس امید یا راحتی پیدا می کنید، می تواند نشانه خوبی باشد که نشان می دهد شما در حال بررسی افکار و رفتارتان هستید.

مردی که در اواخر دهه بیست زندگیش است، به خاطر رفتار نامناسب نسبت به کارکنان و سایر کارمندان مورد رفتارسنجی قرار گرفته است. او الکل زیادی می نوشیده و با همسرش بحث و جدل داشته است.

زمانی که عوامل افزایش دهنده استرس مرد بررسی می شود، روانشناس و مرد درمانی را طراحی می کنند که مشکلات و مسایل مشخص شده را ارزیابی می کند. روانشناس خوب به فرد کمک می کند تا ارزیابی کند که چگونه با مسئله مورد نظر روبرو شده است و از تجربیات اولیه ای که با مشکل مشابه داشته چه چیزی یاد گرفته است، که این مسئله می تواند برای روبرو شدن با وضعیت کنونی مفید باشد.

یک روانشناس خوب که به عنوان یک شخص ثالث آموزش دیده، باتجربه و بی طرف عمل می کند، به این فرد کمک می کند تا از منابع موجود (منابع خودش و نیز سایر منابع) برای روبرو شدن با مشکل مورد نظر استفاده کند. یک روانشناس خوب همچنین در توسعه مهارتهای جدید و استراتژیهای حل مشکل برای روبرو شدن با مشکل مورد نظر، به این فرد کمک می کند.

حملات گریه، بیخوابی، کمبود اشتها و احساسات ناامیدی برخی از نشانه هایی است که یک زن در اوایل دهه 40 زندگی خود تجربه می کند. او فعالیتهای اجتماعی هفتگی خود را متوقف کرده و برای رفتن سر کار زمان سختی را سپری می کند. او احساس می کند در ابر سیاهی زندگی می کند و پایان آنچه که احساس می کند را نمی تواند ببیند.

روبرو شدن با افسردگی کار بسیار دشواری است و علل آن ممکن است بلافاصله مشخص نشود. تغییرات مهم زندگی_مانند مرگ یک عزیز، از دست دادن شغل یا ترک کردن خانه توسط فرزند برای تحصیل در دانشگاه_ممکن است به افسردگی کمک کنند. روانشناسان در کمک کردن به افراد در روبرو شدن با اختلالات افسردگی و غلبه کردن بر آنها موفقیتهایی داشته اند.

روانشناس خوب بررسی می کند که چرا این زن اینگونه واکنش نشان می دهد و از این طریق به مشکلاتی می پردازد که این زن بیان می کند. آیا او سابقه یا الگوی چنین احساساتی دارد و اگر اینگونه است، تحت چه شرایطی است؟ زمانی که او با احساسات مشابه روبرو شد، قبلاً چه چیزی برای او مفید بوده است و اکنون او برای روبرو شدن با احساساتش چه کاری انجام می دهد؟

روانشناس سعی میکند به فرد کمک کند تا آینده مثبتتری را ببیند و تفکر منفی همراه با افسردگی را کاهش دهد. روانشناس همچنین به فرد کمک می کند تا مشکلات پیرامون هرگونه تغییرات مهم زندگی را که رخ داده اند، حل کند. و روانشناس ممکن است به تسهیل فرآیند غمگین شدن فرد کمک کند، اگر افسردگی او از یک کمبود نشئت گرفته است.

مشکلات پزشکی ممکن است به نشانه هایی که زن آنها را تجربه می کند، کمک کنند. در چنین مواردی، مداخلات پزشکی و روانشناختی درخواست می شوند تا به افراد کمک کنند بر افسردگی خود غلبه کنند.

ویلیام تاجر موفقی است که کارش متوقف شده است. او به جای اینکه کاری را جستجو کند، مکرر از این مغازه به مغازه دیگر می رود تا حد امکان خرید کند. او هزاران دلار بدهی دارد، اما به خرج کردن ادامه می-دهد.

چه چیزی می تواند از این مسئله گیج کننده تر باشد که فردی برعکس آن چیزی را انجام می دهد که منطقی به نظر می رسد؟ دوستان ویلیام و خانواده او احتمالاً به خاطر رفتار او مبهوت می مانند. چنین رفتاری برای روانشناسانی که اختلالات دوقطبی را درک می کنند، ناشناخته نیست. البته، هر روانشناسی باید ارزیابی دقیقی را انجام دهد تا بتواند رفتار ظاهراً متناقض او را درک کند. به دنبال یک ارزیابی، یک روانشناس خوب می تواند نتیجه گیری کند که رفتار مورد نظر درواقع نشانه یک اختلال افسردگی یا نوع دیگری از اختلال مزاج است.

معمولاً بهترین نتایج برای چنین وضعیتی، از درمانی نشئت گرفته است که دارو و درمان را ترکیب می-کند. گرچه روانشناسان دارو تجویز نمی کنند، اما روابط را با پزشکان حفظ می کنند، پزشکانی که میتوانند نیاز بیمار برای داروی مناسب را ارزیابی کنند. روانشناس روشهای روان درمانی و درک رفتار انسان را ارائه می کند که این روشها میتوانند در کمک کردن به ویلیام در روبرو شدن با اختلالش موثر باشند.

اسکات نوجوان همراه با خانواده اش از این طرف به آن طرف شهر رفته است و مجبور شده است به دبیرستان جدیدی انتقال پیدا کند. قبلاً دانش آموز خوبی بوده است، اما اکنون در کلاسها شرکت نمی کند و نمرات بسیار ضعیفی می گیرد. او در پیدا کردن دوست در مدرسه جدید مشکل داشته است.

برای اکثر نوجوانان، وفق پیدا کردن بخش بسیار مهمی از نوجوانی است. اسکات تلاش می کند تحت شرایط دشوار، تحول بزرگی در زندگی خود ایجاد کند. او از شبکه دوستانش جدا شده است، شبکه ای که ساختار اجتماعی او را تشکیل داد و به او اجازه داد تا احساس کند که بخشی از گروه است.

افراد جوان اغلب همراه با تغییرات آشکار در رفتار، نسبت به شرایط ناراحت کننده واکنش نشان می دهند. بنابراین، دانش آمور خوبی که نمرات ضعیف می گیرد، جوان اجتماعی که گوشه گیر و تنها می شود یا مسئول امور مدرسه که علاقه اش به فعالیتهای مورد نظر را از دست می دهد، موارد غیرعادی نیستند. روانشناسی که می داند که نوجوانان تمایل دارند ابتدا آزمایش کنند و سپس اطمینان کنند، احتمالاً در ابتدا زمانی را صرف تمرکز کردن بر ایجاد رابطه با اسکات می کند. سپس او با اسکات کار می کند تا بهترین راهها را پیدا کند تا به او کمک کند تا محیط جدیدش وفق پیدا کند.

در روان درمانی، روانشناسان به مردم با سنین مختلف کمک می کنند تا زندگی شادتر، سالمتر و موفقیت-آمیزتری داشته باشند. روانشناسان از روشهای مبتنی بر پژوهش استفاده می کنند تا به افراد در ایجاد عادتهای موثرتر کمک کنند. چندین رویکرد از جمله رویکردهای شناختی-رفتاری، بین فردی و روان پویایی برای روان درمانی وجود دارد که به افراد در روبرو شدن با مشکلاتشان کمک می کنند. روان درمانی یک درمان مشارکتی است که مبتنی بر رابطه بین فرد و روانشناس است. روانشناس خوب محیطی پشتیبان را فراهم می کند که به شما اجازه می دهد تا به طور آشکار با کسی صحبت کنید که بی طرف است و منتقد نیست. اکثر درمانها بر افراد تمرکز میکنند، گرچه روان درمانگرها با زوجها، خانواده ها و گروهها نیز کار می-کنند.

هنگام انتخاب روانشناس، داشتن تناسب درست اهمیت دارد. اکثر روانشناسان توافق دارند که عامل مهم در تعیین کار کردن یا نکردن با یک روانشناس خاص، سطح راحت بودن شما با آن فرد است.